Bacoli

Over de laatste dagen van de vakantie kunnen we kort zijn. Strand ; twee dagen tussen de Italianen met kinderen op het strand gelegen op het uiterste puntje van het schiereiland bij Napels. We moesten dinsdag eerst nog even om Napels heen on daar te komen. Dat geeft mij de gelegenheid om het nog een keer over het Italiaanse verkeer te hebben: totale anarchie. Iedereen neemt voorrang, steekt over als het eigenlijk niet kan, parkeert de auto midden of dwars op de straat en noem het maar op. In deze vakantie hebben we meegemaakt dat in een rij file op een landweggetje op weg naar strand, iedereen elkaar ging inhalen om een paar plaatsjes op te schuiven. Of een afslag op de snelweg bestemd voor 1 auto op die baan, gewoon twee rijen stonden opgesteld ! Wat wel weer verbazingwekkend is dat terwijl al deze acties plaats vinden, iedereen rustig in zijn auto blijft zitten en geen spier verrekt. In Nederland hadden de middelvingers of erger al lang de lucht in gevlogen en waren er heel wat mensen boos uit hun auto gestapt. Zo niet hier in Italia ! Ze blijven allemaal vriendelijk terwijl ze je keihard afsnijden, inhalen waar het niet mag en voorrang nemen.
We zitten nu dus in onze laatste hotel in Bacoli, alweer een prachtig locatie voor een bruiloft of verlovingsfeest. Dat gebeurt hier dus ook elke dag. De plek is prachtig, een villa boven op een berg en ze hebben er ook een paar schitterende kamers bij gemaakt. Maar de hoofdactiviteit is, net zoals een aantal hotels die wij tijdens deze vakantie gehad hebben, feesten en partijen. Prachtig uitzicht met natuurlijk weer de Vesuvius op de achtergrond.
Dinsdag hadden we een klein beetje regen, de enige druppels van deze vakantie. Maar woensdag was het weer mooi en dus naar het strand. We hadden de dag daarvoor de stranden al verkend en dus wisten wij waar we moesten zijn. We kozen een mooie strandtent met prachtige bedjes en een parasol voor zes euro. Tenminste dat zeiden ze daar en toen ik zes vingers opstak werd daar bevestigend op geknikt. Betalen deden we na afloop zeiden zij. We lagen vijf minuten en Angelique vertrouwde het niet ; volgens mij komt er nog een nul achter : 60 euro dus. Ik nog een keer naar die gozer gelopen met mijn telefoon op rekeningmachine stand. Engels praten doen ze hier niet en vooral niet als het ze niet uitkomt. Er kwam inderdaad nog een nul achter. Waren wij er bijna ingetrapt. Spullen gepakt en voor veel minder twee heerlijke stranddagen gehad en ondanks alle strandverkopers en kleine kinderen lekker uitgerust.
Morgenochtend koffer pakken nog even hier het kasteel bezichtigen en dan naar het vliegveld van Napels. Auto inleveren en terug naar huis: de plicht roept. Volgende vakantie in November als we weer drie weken naar Amerika gaan voor dit keer het gebruikelijke rondje SF, LA en Las Vegas. Lekker in de zomer doorwerken en in het weekend in de tuin. Caio bella Italia !